Rozdział 18

Agulec

TAK!
<całuje monitor z zachwytu>
Nareszcie jest net!
*
"Torszkę" się naczekałyście, ale jest. I jedna z najdłuższych <duma>
Mam nadzieję, że warto było.

GAZETA BĘDZIE JAK ZNAJDĘ ZDJĘCIA ^^

Hogwart pokonał Livorio nieznaczną liczbą punktów, ale dotarł do finału. Amos był dumny ze swojej drużyny, która nigdy przedtem nie grała tak dobrze. On i Syriusz byli niezawodni w odbijaniu tłuczków, a przy tym mogli liczyć na spory doping publiczności. Amelie, jedyna dziewczyna - obrońca w całym turnieju, broniła tak dobrze, że wkrótce została okrzyknięta "Najbardziej skutecznym zawodnikiem". Jenna, Jonatan i Kate wspaniale zgrali się jako ścigający i prawie nie pudłowali. Jedynym problemem był Evan. Wraz z przybyciem zawodników z innych szkół jego popularność nagle spadła. Ostatnio nawet Lauren zaczęła go unikać.
Kolejnego finalistę miał wyłonić sobotni mecz. Basil Matterhorn kontra Durmstrang. Obie drużyny nie przepadały za sobą z zasady, a rywalizacja o finał jeszcze to pogłębiła. Najgorzej było pomiędzy kapitanami.
Michael i Igor nie mogli przeżyć obiadu bez kłótni. I choć ten pierwszy był chłopakiem dość opanowanym (nie licząc mordobicia z Amosem ^^) to zaczepki Starskiego wyprowadzały go z równowagi. Ostatnią bitwę przewidziano więc na sobotę.

*

Lily i James, oboje już po piątkowych lekcjach, zmierzali do salonu Gryffindoru. James opowiadał o czymś zawzięcie,a Lily potakiwała uprzejmie głową.
-...i wtedy wyciągnąłem rękę i - możesz wierzyć lub nie - złapałem tego znicza! Syriusz był wściekły, ale warto było.
Ruda kiwnęła uprzejmie głową i w tym momencie doszli do portretu Grubej Damy.
-Podajcie hasło...
-Miętowe ropuchy.
Portret rozsunął się i James przepuścił Lily przodem. Gdy znaleźli się w Pokoju Wspólnym, zapytał:
-Kto wymyślił to hasło? Miętowe ropuchy to chyba najbardziej znienawidzone słodycze.
-No wiesz, hasła są przedziwne. Na przyklad Ślizgoni mają... - Lily nagle uświadomiła sobie, że jest prefektrm i zamilkła.
-No jakie? Liluś, przecież wiesz, że nic nie zrobię Smarkowi. Powiedz.
Zaczął ją łaskotać, a ona po kilku minutach poddała się.
-No już dobra...U nich to "Toujours Pur". Swoją drogą to ciekawe. To chyba zawołnie rodowe Blacków.
-A co to ma niby oznaczać? Nie jestem dobry z łaciny.
-To coś w rodzaju "Czysty na zawsze". Oznacza oczywiście czystość krwi.
Lily prychnęła i usiadła na fotelu. Gapiła się przez chwilę w okno, a potem wypaliła:
-James, co robisz w niedzielę? Bo może wybierzemy się potajemnie do Hogsmeade? Wieczorem jest pokaz sztucznych ogni, najnowsza atrakcja Zonka.
Potter otworzył usta z wrażenia i opadł na kanapę obok.
-Co? Dobrze słyszę?
-Wyśmienicie. To jak?
-W niedzielę wieczorem? No bo widzisz Lily...nie mogę.
-O. A to dlaczego? Planujesz coś?
-Nie, tylko... no nie mogę. Przepraszam.
-Mogłeś mi wcześniej powiedzieć, że coś robisz.
-Przecież dopiero co mi powiedziałaś! Lily, no!
Ale ona założyła torbę na ramię i zamaszystym krokiem odeszła do dormitorum.

*

Kate od razu zauważyła, że coś jest nie tak. Remus był blady, oczy miał podkrążone i nie uśmiechał się. Gdy tylko zszedł na sobotnie śniadanie, usiadł obok niej i oznajmił:
-Moja mama jest chora (wszystkie viemy co ma na myśli ^^), jadę jutro do domu.
-Och, tak mi przykro.
-W porządku. Ale chciałem zobaczyć sztuczne ognie w niedzielę.
-Jakie sztuczne ognie? Pierwsze słyszę.
-W Hogsmeade (.pl) jest pokaz z okazji nowej produkcji Zonka. Moglibyśmy wyjść potajemnie.
-Kochany jesteś, że pomyślałeś. - Kate pocałowała go w policzek, ale Remus nie uśmiechnął się.
-Coś nie tak?
-Nie, wszystko w porządku.
-Przecież widzę. Mi możesz powiedzieć.
-Naprawdę nic się nie stało.
Kate wydęła wargi i spojrzała w bok.
-Obraziłaś się?
-Nie. - odpowiedziała chłodno patrząc w inną stronę. (autentyczne zachowanie Go$)
Milczeli przez chwilę, a potem Remus zaproponował:
-Mecz jest za dwie godziny, idziesz się szykować?
Gryfonka wstała, ale wciąż wyglądała na obrażoną.
-Kate...No chodź.
Remus pociągnął ją za rękę, ale całą drogę przemilczeli.

*

Tym razem Amelie nastawiła budzik. Michael grał jeden z ważniejszych meczy i ona musiała siedzieć na najlepszym miejscu. O ósmej zjadła śniadanie z Kit i Martiną, a następnie wszystkie pobiegły się szykować na mecz. Po drodze na stadion wstąpiła jeszcze do szatni. Michael siedział na ławce obok szafek i gimnastykował nadgarstek.
-Cześć. Dziewczyny zajęły już miejsca. Jak tam?
-W porządku. Wiesz, że jeśli przegramy to wyjeżdżam? I nie zobaczymy się do oficjalnego zakończenia?
Amelie potaknęła, ale po chwili dodała:
-Więc musicie wygrać.
-No, a z drugiej strony...jeżeli wygramy to w finale gramy z wami.
-Wiem. Ale wolę to niż twój wyjazd.
Pocałowała go i zostawiła samego. Wracając do przyjaciółek natknęła się na Amosa, Dominica i Fabrizia. Wszyscy trzej mieli na sobie rozetki z godłem Durmstrangu.
-A wy co? Amos was tak nastawił? - powiedziała wrogo
-Bardzo śmieszne, pierwsza damo.
-Co?
-To twoja nowa ksywka. Pierwsza dama boiska. I nie mów, że nie słyszałaś.
Amos wyminął ją i ruszył ku trybunom. Fabrizio przekręcił oczami, a Dominic szepnął:
-Przejdzie mu.
Następnie wszyscy trzej zniknęli na schodach.
Amelie dołączyła do przyjaciółek i spostrzegła, że po drugiej stronie boiska zebrali się jedynie kibice Durmstrangu.
-Co jest?
-Rozdzielali przy wejściu. Basil tutaj, Durmstrang tam. Chcą uniknąć zamieszek. - powiedziała Kit bawiąc się włosami
-I bardzo słusznie. - stwierdziła Martina
-Ale najfajniejsi chłopcy kibicują Durmstrangowi.

*

Jenna dotarła na boisko w tym samym momencie co Huncwoci(co za zbieg okoliczności... ^^). Jednak szybko odkryła, że usiądą po innych stronach boiska.
Przed wejściem na stadion czekała profesor McGonagall z podkładką do notowania.
-Panowie Black, Potter, Lupin i Pettigrew...Durmstrang czy Basil Matterhorn?
-Oczywiście, że Basil! - potwierdził gorąco Syriusz.
-Proszę na lewo. Jeżeli zobaczę któregoś z was po prawej stronie, czeka was szlaban.
Cała czwórka pokiwała głowami i skręcili w lewo.
-Panna Barton...Durm...
-Durmstrang. Wiem, na prawo.
Zanim nauczycielka zdążyła coś powiedzieć, Jenna skierowała się na schody z prawej strony. Obiecała zająć miejsca Jonatanowi i Lucjuszowi. Severus nie wybierał się na mecz, a poza tym nadal ze sobą nie rozmawiali. Ani Narcyza ani Cornelia także nie zamierzały zaszczycać boiska swoją obecnością. Ślizgonka zajęła więc trzy miejsca, tuż obok Amosa i jego znajomych. Gdy Jonatan i Lucjusz wreszcie dotarli na boisko, obie drużyny już czekały na pierwszy gwizdek.
Jenna przycisnęła lornetkę Lucjusza do oczu i wypatrywała Igora. Trzymał w ręku miotłę i nie wyglądał na zdenerwowanego. Raczej na pewnego siebie i zywcięstwa Durmstrangu.
-Kafel wyrzucony przez panią Hooch... - dobiegł wszystkich głos komentatora. - ...i ruszyli!!!

*

Kilkanaście goli później gra dalej trwała. Mecz nudził już powoli nawet największych fanów Quidditcha. Szukający nigdzie nie mogli znaleść znicza, ale nikt inny też go jeszcze nie dostrzegł.
Kate, Lily i reszta Gryfonek siedziały na trybunach zajadając się słodyczami z Miodowego królestwa. Huncwoci siedzieli dwa rzędy niżej i szeptali coś gorączkowo.
-Jak myślicie, co oni knują? - zapytała Dorcas kompletnie nie zainteresowana meczem.
-Nie wiem. Mam nadzieję, że nie chcą dopaść Smarka. Podałam Jamesowi hasło Slytherinu.
Dziewczyny spojrzały na Lily z wyrzutem.
-No co?! Wyciągnął to ze mnie siłą. Tak czy inaczej... - dodała poważnym głosem. - ...pokłóciliśmy się.
-Co? Dlaczego?
-Chciałam się z nim umówić w niedzielę, a on oznajmia, że jest zajęty. Wyobrażacie sobie?
Josie uśmiechnęła się pod nosem.
-A ty co? - zapytała Veronica
-Oj Lilka. To nie jest powód do kłótni. Nie masz Rogacza na wyłączność.
-Jak to nie? - zapytała Ruda całkiem poważnie.
-Normalnie. Mi i Remusowi też się dziś nie ułożyło.
-Następna? Czy tylko ja tkwię w szczęśliwym związku? - Dorcas odgarnęła włosy na plecy i spojrzała na przyjaciółki.
-Widocznie tylko ty. Ale co z Remusem?
-Jedzie jutro do chorej matki. I udaje, że nic mu nie jest.
Gryfonki jak na komendę spojrzały na Remusa.
-Faktycznie, nie wygląda zdrowo. Może trzeba się poradzić pani Pomfrey?
Kate pokręciła głową. Przez kilka minut wszystkie oglądały mecz, ale nagle na trybunach wybuchło zamieszanie.
-Iiii! Zabierzcie to! - piszczała jakaś trzecioklasistka wymachując dziko rękami.
Rząd nad nią Huncwoci pękali ze śmiechu.
Przyjaciółka dziewczyny sięgnęła jej za kołnierz i wyjęła ogromnego, włochatego pająka.
-Aaa! Jakie paskudztwo!
Teraz obie zaczęły piszczeć aż w końcu pojawiła się McGonagall.
-Co się tu dzieje?
Szybko rozwiązała problem i wróciła na miejsce.
-Czemu Huncwoci zrobili coś tak prymitywnego? Takie żarty robili w pierwszej klasie.
-Odwrócili tylko uwagę McGonagall od schodów.
-A po co?
Kate wskazała na miejsca Huncwotów, które jednak były puste.

*

Mimo nudy i zmęczenia Amelie cały czas oglądała mecz. Jej wzrok był skupiony głównie na Michaelu. Kit i Martina zajęły się rozmową, ale co chwila spoglądały w górę. Nagle do Amelie podeszła jakaś czwartoklasistka i wypaliła:
-Ty jesteś Amelie Baghdatis?
W ręku trzymała kawałek gazety i nerwowo spoglądała na Krukonkę.
-Tak, to ja. A co?
-Pozdrowienia od Cornelii. - wyjąkała.
Podała jej zwitek papieru i natychmiast odeszła. Martina i Kit odwróciły się do Amelie i wszystkie zaczęły czytać.

[link widoczny dla zalogowanych]

Zapanowała cisza, a potem...
-CO??!! Ja zawładnęłam sercem Rosiera?! Kto śmiał...
Zgniotła gazetę i cisnęła ją pod ławkę.
-Jestem zwykłą, prostą dziewczyną?! Rosier jest przygnębiony?!
-Amelie, upokój się... - Kit złapała ją za kurtkę i posadziła z powrotem na ławce.
Krukonka oddychała ciężko i zaciskała pięści z wściekłości.
-Ale...wiedziałaś, że Michael miał inną? - zapytała niepewnie Martina
-Tak, powiedział mi. A ja jemu o tym bubku Rosierze.
-Ciekawe co ma do tego Roche.
-Pewnie jest zazdrosna. Nie znasz jej? To typowy pies ogrodnika.
Amelie westchnęła i z zaciśniętymi zębami spojrzala w górę.

*

Gra nużyła nawet Jennę. Jonatan i Lucjusz grali w szachy,a ona podsłuchiwała rozmowę Amosa i reszty.
-...no bo co ona w nim widzi? Nadęty bubek.
-Kit mówiła, że jest w porządku. - stwierdził Fabrizio.
-No tak, ale dla Kit prawie wszyscy faceci są w porządku.
-Jasne. Dopóki nie zerwie z delikwentem uważa go za "tego jedynego".
-Ale i tak Amelie mogła wybrać lepiej.
Amos prychnął.
Jenna stwierdziła, że czas włączyć się do rozmowy. Wychyliła się do Krukonów i oznajmiła.
-Trzeba było wcześniej o tym pomyśleć.
Tamci natychmiast odwrócili się w jej stronę.
-Nie będziesz mi radzić. Lepiej zajmij się Smarkerusem, nie wygląda ostatnio na zadowolonego z życia.
-A czy kiedykolwiek wyglądał? - zażartował Fabrizio.
-Jesteście wredni. Teraz się nie dziwie, że Baghdatis wybrała Michaela. On ma przynajmniej klasę.
Amos spojrzał na nią wrogo.
-Jeżeli chcesz mi o nim opowiadać to proszę bardzo. Na mnie to nie działa.
-Spoko. Michael Davidoff ma więcej kultury niż wy trzej razem wzięci. To za nim latają dziewczyny, a nie on za dziewczynami. Każda chciałaby z nim chodzić. Oczywiście oprócz mnie. - dodała pospiesznie Jenna.
Jednak na Krukonach nie zrobiło to wrażenia.
-Nie dostarczasz nam o nim nic nowego. Więc lepiej się przymknij i oglądaj mecz. Ten Davidoff gra dzisiaj jakby się nie wyspał.
Jenna uśmiechnęła się złośliwie.
-Macie racje. W końcu ma w nocy inne rozrywki, nie Diggory?
Amos zbladł.
-Co masz na myśli?
-Ojej...czyżby Amelie Ci nie powiedziała? Przecież od razu po Sylwestrze udali się do niej. Chyba nie myślisz, że facet nie wykorzysta takiej okazji.
Dominic i Fabrizio popatrzyli po sobie. Amos wstał.
-Żartujesz prawda?
-Nie. A teraz siadaj, chcę popatrzeć jak zmaga się ze zmęczeniem.
Rzuciła mu jeszcze jedno przeciągłe spojrzenie i ponownie zaczęła oglądać mecz.

*

Mecz trwał do późnych godzin nocnych, ale zakończył się zwycięstwem Basil Matterhorn. Zawodnicy i kibice udali się odespać tych kilka godzin, więc śniadanie przewidziano dopiero na jedenastą.
Gryfonki pojawiły się na nim w komplecie, ale nigdzie nie mogły znaleść Huncwotów.
-Jak myślicie, gdzie oni się podziali? Nie widziałam ich od meczu. - zapytała zaniepokojona Kate
-Nie wiem, ale sądzę, że coś kombinują. To będzie moja wina jeśli zrobią coś Smarkowi.
-Przestań Lily! Oni już tacy są.
Veronica zajęła się smarowaniem chleba dżemem, a reszta zrobiła to samo.
-Wiecie co? Chyba powinnam pogadać z Jamesem. Za bardzo się wczoraj oburzyłam.
-No, to jest właściwe podejście do sprawy. - pogratulowała rudej Dorcas
-A jeżeli chcesz to zrobić, to proszę - oto on.
Kate miała rację. James, Syriusz i Peter wchodzili właśnie do Wielkiej Sali. Lily podniosła się z miejsca i ruszyła ku nim, ale ktoś ją ubiegł. Severus podszedł pewnie do Gryfonów i zapytał wprost:
-Gdzie Lupin?
Kate natychmiast zerknęła w ich stronę.
-A co Cię to obchodzi Smarkerusie?
-Nie nazywaj mnie tak. - wycedził wściekły Ślizgon
-A dlaczego? Jesteś tylko małym, parszywym gnojkiem. - oznajmił Syriusz dość głośno.
Siedząca nieopodal Jenna także wsłuchała się w rozmowę.
-Pożałujesz tego. Wiem, że wychodzicie z zamku co miesiąc i...
Lily zamrugała szybko.
-James? Możesz na chwilę?
Odeszli na bok, ale Syriusz dalej rozmawiał z Severusem.
-Jesteś pewien, że wiesz?
-Nie wiem wszystkiego, ale...
Syriusz nagle zniżył ton głosu do szeptu i zwrócił się jedynie do Ślizgona.
-Jeżeli chcesz wiedzieć więcej, przyjdź wieczorem pod wierzbę bijącą. Naciśnij najmniejszą narośl i czekaj.
Wyszczerzył się i usiadł przy swoim stole. Severus wyszedł z Wielkiej Sali.
Kate uważnie przyjrzała się Syriuszowi, aby stwierdzić, że jest zakłopotany jej towarzystwem.
-Eee...to jak tam mecz? - zapytał niepewnie
-Długi. I dość nudny. Gdzie Remus?
Powrót Lily i Jamesa uratował Syriusza od odpowiedzi na to pytanie.
-Są nasze gołąbki. No jak tam, pogodziliście się?
James pokiwał gorliwie głową i pocałował Lily w policzek.
-Gdzie jest Remus? - zapytała Kate ponownie
-On...już pojechał. Do matki. - odpowiedział James po dłuższej chwili.
-Dziwne. Nawet się nie pożegnał?
James wzruszył ramionami, ale Kate odniosła wrażenie, że spojrzał znacząco na Syriusza.

*

Michael był zbyt zmęczony aby świętować zwycięstwo, więc Amelie sama zeszła na śniadanie. Nie spotkali się także na obiedzie, ale umowili na błoniach. Amelie przyszła wcześnie i czekała na chłopaka. Ale zamiast niego pojawił się Amos.
-Chciałeś coś? Bo jestem umówiona.
-Dowiedziałem się paru interesujących rzeczy. - odpowiedział oschle.
-To podziel się nimi z Judit, a nie ze mną.
-Z pewnością to zrobie. Chciałem się tylko dowiedzieć jak długo to robicie?
Amelie zarumieniła się, ale zapytała niewinnie:
-Kto i co?
-Jak długo sypiasz z Michaelem?
-Co?! Skąd o tym wiesz?
-A jednak!
-To nie powinno nikogo obchodzić, a już na pewno nie ciebie!
-A dlaczego? Przecież jesteśmy przyjaciółmi!
-Byliśmy panie Diggory.
-Do rówieśnika mówisz per "pan"?
-To ma ustalić dystans między nami.
-Nie ustala. (^^ - wybacz Małgorzato M. )
Amelie wstała i ruszyła ku zamkowi.
-Czekaj! Nic nie powiesz?
-Nie będę się zniżać do twojego poziomu.
Odeszła najszybciej jak mogła, ale Amos nie wyglądał na zadowolonego.

*

Severus wyszedł z lochów, powiewając za sobą czarną peleryną. W ręku trzymał lampę, ktora oświetlała mu drogę. Szedł szybko w obawie, że coś może go ominąć. Ledwo doszedł do głownych drzwi, dopadła go Jenna.
-Gdzie idziesz?
-A co Cię to obchodzi.
-Chcę wiedzieć czy nie robisz nic głupiego. A zapewne robisz.
-Tobie nic do tego. Odejdź.
Zaklęciem otworzył drzwi i ruszył na błonia. Jednak Jenna wciąż za nim szła.
-Chyba coś powiedziałem?
-Udaję, że nie słyszałam. Po prostu myśl, że mnie tu nie ma.
-Chciałbym... - mruknał Severus i ruszył dalej.
Szli brzegiem Zakazanego Lasu aż wreszcie znaleźli się tuż obok wierzby bijącej. Oboje wyciągneli różdżki, ale nagle zauważyli, że z zamku wychodzi ktoś jeszcze. Pani Pomfrey prowadziła Remusa Lupina, opatulonego w jakiś koc. Kawałek za nimi podążali pozostali Huncwoci, ale pielęgniarka nie mogła ich zauważyć.
-Chowaj się! - Jenna pociągnęła go i schowali się za drzewami.
Pani Pomfrey wycelowała różdżką w wierzbę bijącą, a ta natychmiast zastygła w bezruchu. Rozejrzała się dookoła i wskazała coś Lupinowi. Ten po chwili zniknął,a pielęgniarka skierowała się w stronę zamku.
-Tam musi być korytarz... - powiedział do siebie Severus i natychmiast wyszedł z ukrycia. Nacisnął wskazaną przez Syriusza narośl i jego oczom ukazał się tunel.
-Nie mów, że tam wejdziesz. - Jenna stanęła za nim. - Nie wiesz co tam jest oprócz Lupina.
Ale Ślizgon nie przejął się jej słowami. Schylił się i wszedł do tunelu.
-Severus, wracaj! - krzyknęła za nim dziewczyna, ale na nic się to zdało
Nagle tuż za nią pojawili się pozostali Huncwoci. Nie kryli zdziwienia i oburzenia.
-co ty tu robisz?! - wykrzyknął James chwytając za różdżkę.
-Spokojnie! Przyszłam tu za Severusem! Tyle, że on już wlazł do tunelu i...
-CO?! Skąd wiedział?!
Syriusz wyszczerzył się przepraszająco do kolegów.
-Wszędzie węszył no to mu powiedziałem.
-Co?! Jak mogłeś?! Nie pomyślałeś o Remusie?!
Black pokręcił głową i wlepił oczy w ziemię.
-Odprowadź ją, a my lecimy po Smarka. - zarządził James i kiwnął w kierunku Petera.
Syriusz złapał Jennę za rękę i zaczął ją ciągnąć w kierunku zamku. Gdy dziewczyna obejrzała się po chwili, Pottera i Pettigrew już nie było.
-Ej! Gdzie oni są? I co to za tajemnice?
-Myślisz, że Ci powiem? Jesteś ostatnią...
Jego wypowiedź przerwało głośne wycie dochodzące z tunelu. Jenna natychmiast uwolniła rękę.
-Co to było? - zapytała ze strachem
-Cholera...biegiem do zamku!
Popchnął ją, ale sam nie ruszył się z miejsca. Nasłuchiwał uważnie, aż nagle z tunelu wybiegł szczur i jak oszalały popędził w jego stronę.
Jenna stanęła jak zaczarowana gdy wycie nasiliło się. Dochodziło już prawie z poczatku tunelu...
-Na co czekasz?! Wiej! - krzyknął w jej stronę Syriusz, ale ona nie była się w stanie ruszyć.
Nagle z tunelu wybiegł zdyszany Severus. W ręku trzymał różdżkę i pękniętą lampę. Wpadł prosto na Jennę wywracając ją.
-Severus! Co to było? Co tak wyje?
Ale Ślizgon tylko pokręcił głową i oddychał cięzko. Z tunelu dało się słyszeć ryk i Syriusz nie zważając na nic wbiegł do środka. Jenna rzuciła się w jego stronę, ale Severus ją powstrzymał.
-Wracamy...natychmiast!
Pociągnął ją w stronę zamku, a gdy dobiegli do drzwi odwrócił się w kierunku wierzby. Wycie ustało, ale wierzba zaczęła się ponownie ruszać.
Jenna zerknęła na Severusa i dopiero teraz zdała sobie sprawę, że jest ranny. Jego szata była rozcięta na ramieniu i mocno krwawił.
-Chodź do Skrzydła Szpitalnego...
-Zostaw mnie, nigdzie nie idę!
-Panna Barton ma rację, potrzebujesz opieki medycznej. - rzekł Albus Dumbledore stając za nimi.

*

Gdy Remus nie pojawił się na lekcjach Kate przeczuwała już, że coś jest nie tak. Nie było także pozostałych Huncwotów, ale także Severusa i Jenny. Tuż po drugiej lekcji do Lily podeszła jakaś pierowszoklasistka i wręczyła jej liścik.

Liluś!
Jestem w Skrzydle Szpitalnym. Są ze mną Remus, Syriusz i Peter. Brakuje już słodyczy, ratuj!

Ruda natychmiast pobiegła powiadomić Kate i obie po chwili siedziały już przy szpitalnych łóżkach. James miał podrapane ręce i dziwną maź pod oczami. Syriusz także był nią wysmarowany, ale na całej twarzy. Remus wystawiał jedynie głowę znad kołdry i pojękiwał gdy tylko ktoś go musnął. Peter wyglądał na najzdrowszego, ale i on leżał w łożku. Po drugiej stronie sali lezał Severus z obandażowaną ręką, a na stołku obok siedziała Jenna w piżamie, zajadając cynamonowe miotełki.
-Co wam się na Boga stało? - zapytała Lily. - I dlaczego Snape też tu jest?
-Ależ Liluś, nic mu nie zrobiliśmy. To tylko zbieg okoliczności.
Kate wachlowała sobie ręką przed nosem.
-Co tak brzydko pachnie? To ta maść?
-No. - odpowiedział jej Syriusz z nieco pochmurną miną. - Ale i tak Smark ma jej najwięcej pod bandażem.
Nagle do sali wszedł Dumbledore.
-Panno Roberts i panno Evans...niestety musicie panie opuścić salę. Muszę poważnie porozmawiać z chorymi.
Kate probowała protestować, ale Lily poslusznie wyciągnęła ją z sali.
Dyrektor usiadł na krześle i zwrócił się do wszystkich obecnych.
-Mam nadzieję, że to co się stało w Lesie pozostanie tajemnicą.
Wszyscy - nawet Jenna i Severus - pokiwali gorliwie głowami.
-Wyśmienicie. A więc wasz szlaban...
-Co?! - wykrzyknął James
-...odbedzie się jak tylko wyzdrowiejecie. Każde z was będzie robiło co innego. A teraz, kurujcie się.
Dyrektor wyszedł z sali, ale dosłyszał jeszcze głośny jęk.

*

Jej. Długie nie? Mam nadzieję, że się podobało. Czekam na TREŚCIWE komentarze, inaczej następne będzie krótkie Razz

INSPIREJSZONS:
*Sleeping Sun - Nightwish
*My last breath - Evanescence
*Teenagers - MCR
*Ewakułejszyns London - Narnias sountrak (Łajaaaaaaaa Razz

)

milenka

uau, agnieszka, super! fajowe! wystrzałowe! bombowe! smerfastyczne! kulerskie! super-hiper-duo-mega-szpeszial! dojebane! Wink

ależ ty masz extra adwenczurus przygody! ja za to przeżywam takie bardziej uczuciowe perypetie Very Happy

a do ran spowodowanych przez wilkołaka wystarczy mleczko do demakijażu, nie potrzeba śmierdzących (uups - "brzydko pachnących" Razz

) maści...

mam nadzieję, że wystarczająco treściwie

Agulec

Ależ oczywiście ^^
I jak dużo epitetów, czuję się zaszczycona Very Happy

"nie potrzeba śmierdzących "
chciałam tak napisać, ale to nie w stylu Kate.

Agulec

A uczuciowe perypetie to mam też ja (tzn Jenna). Kto wie gdzie było coś takiego z Syriuszkiem? Proszę wskazać moment.
Kto zgadnie dostaje dedykacje

Gosiaczek

Martusia

Nonono długaśne i fajniusie Smile

Nie mogę sobie pozwolić na treściwy komentarz bo już lecę... Ale bardzo mi się podobało i było cool Smile

milenka

zauważyłam jeszcze, że amos ma talent do wymyślania ksywek. "pierwsza dama"? żart trochę nie ten teges...

Agulec

Gosiaczek

co mam milenie powiedzieć?

Agulec

Żeby mnie nie poganiała ^^
A co z tym momentem?
Dedykacja w nagrodę!

Gosiaczek

Agulec

No viem ^^
Ale jestem ostrożna, Rzepę zaślepia miłość do ROGERA.

Gosiaczek

WIEM ŻE WYGRAŁAM!!

Gosiaczek

Agulec

Bravissimo!
Otrzymujesz nagrodę w postaci następnej dedykacji Very Happy

milenka

ja zauważyłam tamtego nadala, ale już mi się nic nie chciało pisać na ten temat. a co do poganiania - najlepiej żebyć miała natchnienie codziennie i szybko dawała następne rozdziały Razz

Gosiaczek

dobra! to Aga teraz pisz szybko bo zanim umrę chciałabym zobaczyć tę dedykację!

milenka

a masz zamiar umrzeć w najbliższej przyszłości?

chociaż znając tempo agi, to wszystko jest możliwe...

Agulec

Nie będzie rozdziału...
Marta nie wywiązała się z zadania Razz

*
AUDYCJA TRWA! ^^

milenka

a nie mówiłam? nie doczekasz się gosiu. przeczytam ci ten rozdział nad twoim grobem.